"อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกนะว่าทำไมคุณถึงชอบยุ่งกับหนูจันนัก"
"ทำไมหรอครับ"
"คุณชอบหนูจันใช่มั้ยล่ะ" ฮันเทจุนชะงักไป
"ตกใจที่ถูกจับได้ล่ะสิ" ฮันเทจุนอึกอัก พูดไม่ออก
"หนูจันน่ะเป็นเพื่อนสนิทกับฉัน ถ้าคุณอยากจะมีโอกาสคบหากับหนูจันละก็ช่วยเกลี้ยกล่อมให้เขากลับมาเป็นเชฟให้กับฉันสิ แล้วฉันจะช่วยให้คุณสมหวัง ตกลงตามนี้นะ" พูดจบก็เดินดุ่มๆ ไปที่บ้านวราลี ฮันเทจุนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ฮันเทจุน กับอินทิรา มาช่วยกันกล่อมวราลีกลับไปเป็นเชฟอย่างเก่า แต่เธอปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมไป เธออ้างว่ามีออร์เดอร์จากลูกค้ามาสั่งขนมไทยไว้หลายเจ้า ไม่มีเวลาไปทำงานที่โรงแรมอีกแล้ว
"ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของนายแล้ว ฉันจะกลับไปรอฟังข่าวที่โรงแรม จัดการให้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาคืน" อินทิราชูกำปั้นขู่ฮันเทจุน ก่อนจะผละจากไป
"มีอะไรอีกเหรอคะ?" วราลีมองหน้าฮันเทจุนงงๆ
"คือผมมีเรื่องจะรบกวนน่ะครับ"
"ถ้าเป็นเรื่องเดียวกับหนูอินละก็ สงสัยคงให้รบกวนไม่ได้หรอกค่ะ คุณกลับไปเถอะ"
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ" วราลีทำหน้าสงสัยใคร่รู้ว่าเรื่องอะไร
ฮันเทจุนเล่าความรู้สึกของเขาที่มีต่ออินทิราให้วราลีฟัง หญิงสาวหัวเราะขำอย่างไม่เชื่อหู
"ผมสนใจที่จะทำความรู้จักกับหนูอินตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเธอ แต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสสักเท่าไหร่"
"ฉันก็พอจะเข้าใจ ก็แค่ประหลาดใจนิดหน่อย ฉันน่ะเชื่อมาตลอดว่าความรักมันต้องใช้เวลากว่าจะก่อเกิดขึ้นได้ เรื่องรักแรกพบเนี่ย ฉันไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่หรอก" วราลีเหลือบตามองฮันเทจุนแล้วหยุดเดิน มองหน้าฮันเทจุนยิ้มๆ
"แต่มันอาจจะเป็นเพราะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันก็ได้นะ" วราลียิ้มให้อย่างเข้าอกเข้าใจ
"แล้วนี่คุณจะให้ฉันช่วยยังไง"
"การทำอาหารเป็นความฝันของคุณไม่ใช่เหรอครับ"
"ใช่"
"ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณไม่กลับไปเป็นเชฟ คุณจะทิ้งโอกาสดีๆ ที่จะทำความฝันของคุณเป็นจริงไปทำไมล่ะครับ" วราลีเครียดไปทันที
"อย่ารู้เลยว่าทำไม"
"ถ้าเป็นเพราะคุณอเนชาผมจะช่วยคุณเอง"
"คุณจะช่วยฉัน ช่วยยังไง"
"ระหว่างที่คุณกลับไปช่วยหนูอินทำงานนี้ให้สำเร็จ ผมรับรองว่าจะไม่ยอมให้คุณอเนชาเข้าใกล้คุณเป็นอันขาด ผมจะเป็นบอดี้การ์ดคุณเอง" วราลีมองหน้าฮันเทจุนด้วยความคาดไม่ถึง ก่อนจะยิ้มๆ ออกมาอย่างรู้ทัน
"แล้วคุณก็จะได้ใกล้ชิดกับหนูอินใช่มั้ยล่ะ"
"ผมก็แค่อยากให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องรับผิดชอบให้สำเร็จเท่านั้นแหละครับ"
"โดยมีฉันเป็นตัวเชื่อมให้งั้นสิ"
"แต่คุณก็มีผมเป็นบอดี้การ์ดนะ"
"โอเค. เป็นอันตกลงตามนี้" ฮันเทจุนยิ้มกว้างด้วยความดีใจ รีบก้มโค้งคำนับใหญ่เลย วราลีหัวเราะชอบใจ แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ มีแผนบางอย่างในใจ
ฮันเทจุนกลับมาบอกให้อินทิรารู้ว่าวราลียอมไปเป็นเชฟให้ อินทิราดีใจจนลืมตัว เผลอกระโดดกอดฮันเทจุนทันที พอรู้สึกตัวก็อายหน้าแดง ฮันเทจุนขอสิ่งตอบแทนเป็นอาหารหนึ่งมื้อจากอินทิรา
อินทิราพาฮันเทจุนไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือเป็นการขอบคุณ กว่าจะกลับถึงบ้างก็ค่ำง่วงก็ง่วง แต่กลับถูกอเนชาต้อนไว้เพื่อถามเรื่องที่ให้ไปขอร้องวราลีมาเป็นเชฟ
วราลียอมมาเป็นเชฟเพราะฮันเทจุนช่วยกล่อมให้ทำให้อเนชาไม่พอใจ
"เทจุน!! ฮันเทจุนมันมาเกี่ยวอะไรด้วย"
"ก็เขาเป็นคนไปเกลี้ยกล่อมหนูจันสำเร็จไง"
"แล้วทำไมต้องให้มันมายุ่ง"
"อ้าว... ก็พี่ชาพูดเองนะว่าให้อินใช้วิธีไหนก็ได้ พูดแล้วอย่าคืนคำสิ" อเนชาหน้าแดงด้วยความโกรธ
"อินเห็นสองคนนี้ท่าทางเขาจะสนใจกันอยู่นะ ดูซิถึงขนาดชกกับพี่ชาเพื่อปกป้องหนูจัน แสดงว่าต้องไม่ธรรมดาแน่ อินก็เลยส่งไปเจรจา ถ้าไม่ได้ฮันเทจุนคิดเหรอว่าหนูจันจะยอมกลับมา"
"แต่พี่ไม่ต้องการให้มันมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้"
"เอ๊ะ พี่ชานี่ อินก็ทำให้จนสำเร็จแล้วยังจะมาหาเรื่องอีก ไม่พูดด้วยแล้ว พี่ชาน่ะชอบตะโกนอยู่เรื่อยจนอินหูจะแตกอยู่แล้ว" อินทิราปึงปังเดินหนีไปทิ้งให้อเนชาโกรธฮันเทจุนหนักขึ้น
วันรุ่งขึ้น อเนชาไปพบกับวราลีและผู้ช่วยกุ๊กในครัวพูดถึงการแข่งขันให้ทุกคนฟังและกำชับว่าการแข่งขันครั้งนี้เขาต้องการชัยชนะกลับมาเท่านั้น
"ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดคะ" วราลีตอบเสียงเรียบ
"ผมไม่ต้องการความพยายาม ผมต้องการถ้วยรางวัล!!" อเนชาเสียงแข็ง
"นี่คุณ ทุกอย่างมันก็ต้องเกิดมาจากความพยายามก่อนทั้งนั้น ถ้าคุณอยากได้ถ้วย ก็เดินไปซื้อเอาสิคะ เขาก็มีขายให้เกลื่อนไป" วราลีสวนอย่างไม่เกรงกลัว
ฮันเทจุนเข้ามาในห้องวราลีเห็นจึงหันไปเรียก ทั้งอินทิราและอเนชาแปลกใจที่เห็นเขามาที่นี่
"นี่ จะเป็นแขกของโรงแรมก็เป็นไป มาเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ด้วย หา!"
"เขาเป็นที่ปรึกษาของฉัน" อเนชามองหน้าวราลีและฮันเทจุนงงๆ
"ที่ปรึกษา ปรึกษาเรื่องอะไร มีอะไรให้ต้องปรึกษากันนักหนาเหรอ"
"ก็ คืออย่างนี้ค่ะพี่ชา Food Festical ครั้งนี้เขาจัดที่โซล ใช่มั้ยคะ แล้วฮันเทจุน เขาก็เป็นคนเกาหลี เราก็เลยคิดว่าการที่มีที่ปรึกษาเป็นคนเกาหลีเนี่ย น่าจะเป็นผลดีกับทางฝ่ายเรานะคะ" อินทิรารีบสอด และมองหาพรรคพวก
"ผมว่าอย่ามัวเสียเวลาเลยครับ ถ้าอยากชนะก็รีบลงมือทำงานกันดีกว่า น่าจะมีเรื่องอื่นต้องทำมากกว่ามายืนเถียงกันนะครับ"
"ใช่ค่ะใช่ๆ อินเห็นด้วย" อเนชามองหน้าฮันเทจุนสลับกับวราลี ทำอะไรไม่ได้ก่อนจะกระซิบบอกฮันเทจุน
"อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้" อเนชาเดินออกไป ตาขวางๆ
อินทิราบอกกับวราลีว่าฮันเทจุนทำตัวเป็นบอดี้การ์ดให้ แสดงว่าฮันเทจุนแอบชอบวราลีอยู่ วราลีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"อ๋อ เหรอ"
"นี่เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอ" วราลียิ้มๆ ขำๆ อินทิราที่ไม่รู้ตัว
"ขำอะไรน่ะ" วราลีจะพูดแต่ชะงักไม่ยอมพูดอะไรต่อ
"บอกมา"
"ไม่บอก" วราลีวิ่งหนี อินทิราวิ่งไล่ตามไปโวยวาย
อเนชามาฟ้องปู่อนลที่วราลีให้ฮันเทจุนเป็นที่ปรึกษาปู่กลับเห็นด้วย เพราะการแข่งขันครั้งนี้จะต้องไปแข่งที่เกาหลี จึงต้องมีคนคุ้นเคยที่นั่นช่วยแนะนำ อเนชาหน้าบึ้งไม่พอใจ
"หรือว่าแกไม่เห็นด้วยเรื่องอื่น"
ปู่อนลถามอย่างรู้ทัน อเนชาตอบไม่ได้ ลุกหนีไปทันที