เสียงร้องทักของมามารินทำเอาทั้งสองเซ็งไปเลย... มามารินเห็นฮันเทจุนอยู่กับอินทิราก็แสดงอาการหึงหวงกระชากดอกไม้ในมืออินทิราออกแล้วปาลงพื้น
"น้องไม่ได้ตามมาเพื่อเจอเรื่องแบบนี้นะ ทำไมทำกับน้องแบบนี้"
"มันจะมากไปแล้วนะ มามาริน คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าทำแบบนี้กับคนอื่น"
"เป็นใครเหรอ... ก็เป็นคนรักของพี่ฮันเทจุนน่ะสิ" มามารินพูดหน้าตาเฉย อินทิราถึงกับช็อก วิ่งหนีไป
"ทำไมทำแบบนี้มามาริน"
"ก็ใครทำกับมามารินก่อนล่ะ" มามารินช้ำใจ แต่ฮันเทจุนเครียด
ฮันเทจุนตามมาหาอินทิราที่บ้านเพื่ออธิบายให้เธอเข้าใจ แต่ถูกอเนชาห้ามไว้ชนิดพร้อมจะหาเรื่องกันได้ทุกเมื่อ เขาหาว่าฮันเทจุนจะมาแก้ตัวกับอินทิรา
"ผมจะมาอธิบาย ไม่ใช่แก้ตัว"
"ใครอยากฟัง ฉันว่าตอนนี้คนในบ้านนี้ไม่มีใครอยากเห็นหน้านายหรอก ไปซะ อย่าให้ต้องไล่แล้วไล่อีก"
"คุณห้ามไม่ให้ผมพูดความจริงไม่ได้หรอกเพราะผมไม่ใช่คนที่ปากอย่างใจอย่างเหมือนใครบางคน"
"หมายถึงใคร!!"
"คุณก็น่าจะรู้ดี ใครที่ไม่กล้าแม้แต่จะพูดความจริงกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก" ฮันเทจุนสะบัดตัวออกมองหน้าอเนชาแล้วหันหลังเดินกลับไป
"รีบหนี ใช่สิ ยังมีหนูจันอีกคนที่นายต้องรีบไปอธิบายนี่" อเนชาตะโกนตามหลัง
"ผมไม่มีอะไรต้องอธิบายกับใคร นอกจากหนูอินคนเดียว" อเนชาไม่เข้าใจในสิ่งที่ฮันเทจุนพูด
อเนชาคิดว่าฮันเทจุนไปหาวราลีที่บ้าน เขาจึงตามไปหาเรื่องกลางดึกคืนนั้น จนวราลีรำคาญ บอกว่าฮันเทจุนไม่ได้ชอบเธอ แต่ชอบอินทิราต่างหาก อเนชาถึงกับอึ้ง
"อย่างนี้ไม่ให้เรียกเซ่อแล้วจะให้เรียกอะไร"
"ฮันเทจุนชอบหนูอินเหรอ"
"แล้วคุณคิดว่าเขาชอบใครเหรอ" อเนชาได้แต่มองหน้าวราลี ไม่กล้าพูดออกมา
"กลับไปได้แล้ว ฉันจะขึ้นบ้านนอน"
"นอนด้วยสิ" วราลีคว้ามีดมาถือไว้ทำหน้าขู่
"ระวังไว้ให้ดี สักวันจะโดน" อเนชาทำขู่ วราลีหน้าแดง
"อีตาบ้า!"
พอออกมาพ้นบ้านวราลี อเนชาก็แสดงอาการลิงโลดเมื่อรู้ว่าฮันเทจุนไม่ได้ชอบวราลีอย่างที่เข้าใจ
ชอยยองกีพามามารินกลับมาที่โรงแรมแหลมฉบัง หญิงสาวร่ำๆ จะกลับไปหาฮันเทจุนที่โรงแรมที่เขาพัก และย้อนถามชอยยองกีว่าอินทิราเป็นใคร เขาบอกว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ฮันเทจุนไม่อยากเจอหน้ามามาริน เธอถึงกับอึ้งไป แล้วแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวเงียบๆ ในห้อง
อินทิราตัดสินใจตามวราลีมาเป็นผู้ช่วยเพื่อแข่งขันการทำอาหารที่เกาหลี ฮันเทจุนไปหาเธอที่บ้านสวนจึงไม่พบ... อเนชาขึ้นเครื่องตามวราลีมาที่เกาหลีในวันรุ่งขึ้น พร้อมกับทิ้งโน้ตสั้นๆ ไว้ที่เคาน์เตอร์ว่า 'เด็กลิง' วราลีได้รับโน้ตถึงกับใจเต้นโครมครามไม่คิดว่า อเนชาจะตามมาจนถึงนี่
พอเห็นหน้าชายหนุ่มวราลีก็ทำท่าจะเดินหนี แต่เขาตามประกบ
"จะหนีไปไหน คิดเหรอว่าจะพ้น" อเนชาพาวราลีเข้าไปในลิฟต์
"คุณตามฉันมาทำไม"
"ใครบอกว่าฉันตามเธอ ฉันมาทำงานต่างหาก"
"อย่ามาโยกโย้ดีกว่า คุณจะมาทำงานอะไรที่นี่"
"อ้าว ก็มาควบคุมพนักงานของโรงแรมในงานไง ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นเจ้าของโรงแรม ฉันได้รับเชิญมานะ" วราลีมองเขาโกรธๆ
"มองทำไม เดี๋ยวก็จูบให้หรอก!" วราลีตกใจรีบหันหน้าหนีทันที อเนชาหัวเราะชอบใจ
อินทิราได้เจอกับอเนชาถึงกับดีใจ โผเข้ากอดพี่ชายเอาไว้แล้วร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
"ไม่ต้องร้อง พี่มาแล้วไง" วราลีเห็นความอบอุ่นของอเนชาแล้วรู้สึกอุ่นใจแทนอินทิรา
อเนชาตามวราลีมาเพราะเป็นห่วงและคิดถึง แต่กลับแสดงออกในท่าทีของเจ้านายกับลูกจ้าง และคอยจับผิดทำให้วราลีรู้สึกรำคาญ จึงพานจะมีเรื่องทะเลาะกันได้ทั้งวัน
ฮันเทจุนเดินทางมาถึงเกาหลี เขาก็รีบไปที่โรงแรมที่อินทิราพักทันที สอบถามรีเซฟชั่นหน้าฟร้อนต์ว่าเธอพักห้องไหน เธอไม่สามารถบอกได้ จนฮันเทจุนต้องควักนามบัตรของเขาส่งให้ พอพนักงานเห็นชื่อในนามบัตรทุกคนก็ยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับเขาเป็นอย่างดี
วราลีเบื่อขี้หน้าอเนชาจึงชวนอินทิราออกมาเที่ยวโดยให้แอนนาเจ้าหน้าที่ดูแลผู้ที่มาร่วมแข่งขันช่วยหาที่เที่ยวให้
ทั้งสองได้มาเที่ยวที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง และออกไปเล่นสกีด้วยกัน แต่วราลีหนาวจนเล่นไม่ออก จึงหกล้มนั่งแบะอยู่กับพื้น อินทิราจึงไปหาคนมาช่วย
"ทำไมต้องตามมาให้ฉันต้องหนีด้วยนะ อีตาบ้า!" วราลีแหกปากร้องลั่นด้วยความเจ็บใจ ขณะที่อินทิราไถสกีไปหาคนมาช่วย อเนชาไถสกีฉวัดเฉวียนลีลาเป็นเลิศเข้ามาหา หยุดพรื้ดตรงหน้าวราลีพอดี
"เรียกทำไม!!" วราลีถึงกับตกใจ
"คุณ... คุณตามมาอีกทำไม!!"
"เอ้า ก็เรียกก็ต้องมาสิ เมื่อกี้เธอแหกปากเรียกฉันไม่ใช่เหรอ คิดถึงเหรอ" วราลีทนไม่ไหวตะเกียกตะกายลุกขึ้นจนยืนได้ แล้วพยายามจะสกีหนีไป
"นี่ เป็นรึเปล่าน่ะ เดี๋ยวได้ลื่นตกเขาไปหรอก... ยัยตูดใหญ่ ขืนล้มอีกครั้งเดียว เธอทำภูเขาหิมะเขาถล่มแน่... ไม่ฟังอีก ทำไมลิงมันดื้ออย่างนี้วะ" ว่าแล้วก็สกีตามไปดู
อินทิราได้รับโน้ตว่ามีคนตามหา เธอจึงกลับมาที่พัก จึงได้เจอกับฮันเทจุนที่นั่งรออยู่
"คุณเหรอที่ตามหาฉัน ฉันคิดว่าเป็นพี่ชาซะอีก"
"ผมมีเรื่องต้องบอกคุณ"
"แต่ฉันไม่มีเวลาฟัง"
"เดี๋ยวสิ คุณจะไปไหน"
"ฉันต้องกลับไปช่วยหนูจัน" อินทิราวิ่งออกไป ฮันเทจุนวิ่งตามไปถาม จึงได้รู้ว่าวราลีหกล้มอยู่ที่ลานหิมะ ฮันเทจุนจึงขอให้เจ้าหน้าที่ไปช่วย... เวลานั้นอเนชาเล่นสกีตามวราลีมาตามทาง แต่เกิดเอ็กซิเดนต์ตกลงมาจากเนิน ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ วราลีเผ้าดูอย่างเป็นห่วง จนร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว
เจ้าหน้าที่ออกไปตามหาวราลีตามที่ที่อินทิราบอกแต่ไม่พบทำให้ฮันเทจุนและอินทิราร้อนใจมาก... เจ้าหน้าที่จำนวนหนึ่งพากันออกไปตามหาวราลีที่ลานหิมะ โดยมีฮันเทจุนตามไปด้วย
เวลานั้น ทั้งวราลีและอเนชาได้รับบาดเจ็บ นั่งหลบอยู่ที่เนินหิมะแห่งหนึ่ง
"อีตาบ้า คุณอย่างเพิ่งเป็นอะไรนะ คนใจร้ายอย่างคุณต้องอดทนให้ได้สิ ห้ามตายนะ คุณลุกไหวมั้ย"
วราลีชักใจไม่ดี