แค่มีผู้หญิงน่ารักๆ สักคนมาอยู่ใกล้ๆ ก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว นี่เล่นมาพร้อมกันสองคน แถมเป็นสองสาว โฟร์-มด อีกด้วย ยิ้มหวานๆ บนหน้าใสๆ นั่นทำเอาผมแทบละลายไปตรงนั้นไม่ต้องจับหน้าอกตัวเองก็รู้สึกได้ว่า หัวใจของผมมันจะเต้นตูมๆ ใจกะตึ๊ก ใจกะตั๊ก จนจะระเบิดอยู่แล้ว
ช่วยด้วย!!! ท่าทางผมจะไม่สบายหัวใจกำเริบ ละ ละ เลิฟยู ซะแล้ว! 'อย่างกับนางฟ้าเลย...' ผมอุทานกับตัวเองเบาๆ ผมนึกถึงคำพูดของเพื่อนผมที่ว่าความสวยของผู้หญิงน่ะฆ่าผู้ชายได้สบายๆ อืมม์...ถ้านี่เธอคิดจะทรมานผมจริงๆ ละก็ผมยินดียอมรับความเจ็บปวดอย่างมีความสุข
ระหว่างรอรับความเจ็บปวดจากนางฟ้าน้อยๆ อยู่นั้น พลันก็มีเสียงแทรกมาให้ผมตื่นจากภวังค์ 'สวัสดีค่ะ แม่น้องมดเองค่ะ' หา! คุณแม่เหรอครับ! ให้ตายสิ! ผมนึกว่าน้องมดมากับพี่สาวอีกคนซะอีก ที่สุดความจริงที่ว่าดูนางให้ดูแม่ อาจใช้ได้กับการเจอแม่น้องมดคราวนี้ น้องมดได้ความสวยมาเต็มๆ ส่วนคุณแม่ของน้องโฟร์นั่งอยู่ไม่ไกลนัก โอ้...งั้นก็ดีเลยครับ ผมจะไปฝากฝังตัวขอเป็นลูกเขยเสียเลย อิอิ...
คุณแม่น้องมดเล่าเรื่องหนุ่มๆ ที่มาจีบให้ฟังว่า "นับไม่หวาดไม่ไหว เข้าทางแม่ก็มีเยอะ (ผมก็อีกคนครับคุณแม่) จนเริ่มงงว่าตกลงจะจีบแม่หรือจีบลูกกันเนี่ย ถ้าเข้ามาเป็นเพื่อนก็โอเค แต่ถ้ามาจีบ คุณแม่คงต้องขอสกัดดาวรุ่งก่อน ที่ตลกที่สุดก็คือเคยมีพ่อลูกคู่หนึ่งมาหาน้องมดถึงบ้าน หวังจะมาสู่ขอ! ตอนจบก็คือหน้าแตกหมอไม่รับกันทั้งพ่อลูก"
ส่วนคุณแม่น้องโฟร์ก็ต้องคอยรับมือกับหนุ่มๆ ที่มาจีบลูกสาวจนคุณแม่เหนื่อยพอกัน อันนี้ไม่รู้จะช่วยคุณแม่ยังไงดีครับ ก็แหม...ลูกสาวคุณแม่สวยซะขนาดนี้หนุ่มคนไหนเมินก็แปลกแล้วครับ
นอกจากจะเข้าทางคุณแม่แล้ว ท่าทางผมจะต้องทำตัวรักสุนัขด้วยเพื่อเข้าตำรา 'love me, love my dog' บ้างซะแล้วหมาของน้องมดเป็นสุนัขพันธุ์ชิห์สุ มีชื่อน่ารักๆ ว่า 'มี่มี่' ส่วนน้องหมาของโฟร์มีชื่อเก๋ๆ ว่า 'มันนี่' เธอบอกว่าเวลาเรียกมันจะได้เหมือนเงินทองไหลมาเทมาด้วย แหม...ความคิดสร้างสรรค์จริงๆ นะครับโฟร์
เอาละ มาทางสองสาวกันบ้าง ผมถามเธอว่า มีอะไรที่เธอรักเธอหวงเป็นพิเศษบ้าง (จะตอบว่า 'ก็พี่ไงคะ' ก็ไม่เป็นปัญหานะครับ คริ คริ...)
โฟร์ชอบทุกอย่างที่เป็นคิตตี้ แต่จะมีผ้าเช็ดตัวลายคิตตี้อยู่ผืนหนึ่งที่เธอหวงมากๆ ถึงจะเก่าจนลุ่ยไปบ้างแล้วก็ไม่ยอมให้ทิ้ง
ส่วนมดมีตุ๊กตา 'น้องเน่า' อยู่ตัวหนึ่งเป็นของรักของหวง หวงขนาดที่ไม่ยอมให้แตะ (แม้แต่ผมก็ตาม...) คุณแม่ต้องคอยแอบย่องเอาไปซักโดยไม่ให้เธอรู้ตัว ทุกวันนี้น้องเน่ายังอยู่บนหัวเตียงของเธอ ปล่อยให้ตุ๊กตาหมีและปลาโลมาคอยนอนกอดเธอแทน
นั่งเคลิบเคลิ้มกับหน้าตาจิ้มลิ้มกับท่าหัวเราะคริๆ ของพวกเธอ จนผมเกือบหลงคิดว่าพวกเธอเรียบร้อยคิกขุซะแล้ว พอเธอเล่าวีรกรรมของเธอเท่านั้นแหละครับ ผมเลยถึงบางอ้อว่าที่จริงแต่ละคนก็แก่นเซี้ยวเปรี้ยวใช่เล่น แหมสวยแสนซนอย่างนี้เนี่ย ผมชอบ
โฟร์ชี้ให้ดูรอยแผลเป็นเย็บ 10 เข็มบนหน้าเป็นหลักฐานที่เคยซนจนเดินตกท่อ นอกจากจะขโมยหัวใจหนุ่มๆ กันเป็นว่าเล่นแล้ว เรื่องชอบแกล้งคนอื่นโฟร์ก็ถนัดนัก เธอเล่าให้ฟังว่าสมัยเรียนมัธยม เธอเป็นหัวโจกคอยแกล้งเพื่อน ใครจะแกล้งเธอน่ะคงหมดสิทธิ์แม้แต่จะคิด เพราะเธอไหวตัวทันตลอด เท่าที่ดูจากประวัติความเซี้ยวยังไม่เคยมีสักครั้งที่เธอโดนเอาคืน
แหมเป็นผมละไม่ได้ จะไม่แกล้งคืนยอมให้โฟร์แกล้งปั่นหัวใจเล่น ไม่บ่นสักคำเลยเอ้า
ส่วนมดก็เปรี้ยวไม่แพ้กันครับ ตอนเด็กๆ เธอเคยเตะผ่าหมากสั่งสอนเด็กผู้ชายมาแล้ว! โทษฐานที่บังอาจเปิดกระโปรงเธออูย...คิดแล้วหวาดเสียว นี่ถ้าผมเผลอพูดอะไรผิดไป เธอจะเตะผ่าหมากผมไหมนะ
มีอีกครั้งหนึ่งที่เธอบีบคอเด็กผู้ชาย ผู้โชคร้ายที่ดันเอาลูกบอลของเธอไปเล่นโดยไม่รู้ว่ากำลังจะชะตาขาด เอ่อ...ไม่รู้ว่าเธอกำลังขู่ผมกลายๆ หรือเปล่านะเนี่ย แต่ผมยอมแล้วครับมด ยอมให้มดคนเดียวจริงๆ
เอาละ เรื่องโหดๆ ขอเธอจบไปแล้ว ผมเปลี่ยนมาคุยเรื่องอื่นกับพวกเธอบ้าง(ไม่ใช่อะไรครับ กลัว...) โฟร์แอบกระซิบบอกผมว่ามดน่ะชอบทำตัวเปิ่นๆ อยู่เรื่อยโดยเฉพาะเวลาร้องเพลงบนเวทีนี่แหละ ถ้ามดได้พูดเมื่อไรเป็นอันว่าจบไม่ลง ต้องส่งสายตาปิ๊งๆ มาให้โฟร์ช่วย คงเหมือนที่เพื่อนๆ ของมดมอบฉายา 'เซ่อ-เหวิ่ง-เอ๋อ' ให้เธอมั้งครับ มดบอกว่าฉายานี่รวมเอาคุณสมบัติของเธอไว้พร้อมสรรพ เอ...แต่ผมว่าไม่ครบ ขาดคำว่า 'น่ารัก' ไปได้ไงหว่า
ใครจะเชื่อครับว่า ตัวเล็กจนเพื่อนๆ ล้อว่า 'น้องแห้ง' อย่างโฟร์นี่จะกินเก่งมาก อันนี้คอนเฟิ้ม-คอนเฟิร์ม (กรุณาออกสำเนียงฝรั่ง จะได้อารมณ์มากขึ้น) ไม่ได้เห็นกับตาหรอกครับ แต่มดแอบมาเมาท์ให้ฟังพลางหยิบขนมบนโต๊ะมากินอีกชิ้นจนคุณแม่ต้องเตือนว่าเดี๋ยวพุงออก มดรับปากว่าจะเป็นคำสุดท้าย แต่พอคุณแม่เผลอเท่านั้นแหล่ะ เธอก็แอบกินอีกคำแล้วหันมาจุ๊ปากเป็นเชิงบอกผมว่าอย่าบอกคุณแม่
ผมพยักหน้าแล้วเก็บความลับนั้นไว้ให้รู้กันแค่เราสองคน เยี่ยมเลย! เพราะผมชอบผู้หญิงกินเก่ง ถ้าจะไปกินข้าวกันแล้วเห็นเธอกินได้คำสองคำก็บ่นว่ากลัวอ้วนผมคงกินต่อไม่ลง
"นี่ถ้าผมจะชวนโฟร์-มด ไปกินข้าวบ้าง จะได้ไหมครับ" ผมรวบรวมความกล้าถาม
สองสาวไม่ตอบแต่หันมายิ้มให้ทีหนึ่งแล้วรีบก้มลงกินขนมต่อเหมือนไม่ได้ยินอะไร
'เพล้ง!' ท่ามกลางความเงียบงัน ผมได้ยินเสียงใบหน้าตัวเองแตกเป็นเสี่ยงๆ ขยี้หัวใจน้อยๆ ของผมอย่างสนุก มันสนุกมากละสิ +
Did you know?
ชมภาพแฟชั่นในฉบับ คลิ๊กที่นี่!
