ได้ข่าวว่าโฟร์ทำงานมา 2 ปีฟันเงินไป 30 ล้าน
โฟร์กำลังจะอ้าปากตอบ แต่โดนพี่พีอาร์แซวกลับซะก่อนว่า "โฮดูรวยมากเลยอ่ะ แต่ขี้เหนียวสุดๆ" (ทำเอาคนในห้องหัวเราะกันยกใหญ่) โฟร์ค้อนไปหนึ่งที ก่อนตอบว่า มันไม่ถึงหรอกแต่ก็พอมีเงินเก็บ ส่วนมากก็ซื้อของไปด้วย (แล้วถ้าไม่ซื้อเนี่ยถึงมั๊ย 30 ล้าน) ไม่ถึงหรอกโฟร์ไม่ใช้คลิ๊กเดียวแล้วได้เป็นหมื่น โฟร์ไม่ได้ดังขนาดนั้น (แต่โฆษณาก็เยอะอยู่น๊า) ก็พอจะเยอะอยู่ค่ะ เพราะว่าโฟร์เองก็เกิดมาจากงานโฆษณาอยู่แล้ว พอมาทำงานเอเจนซี่ก็ค่อนข้างจะรู้จักโฟร์อยู่แล้วอ่ะค่ะ บวกหน้าตานิดหน่อย (ขำกันยกใหญ่ในความทะเล้นของสาวโฟร์)
พูดถึงนิสัยการใช้เงินของโฟร์หน่อยซิ
ทุกคนอ่ะจะบอกว่าโฟร์อ่ะงก ความจริงโฟร์อ่ะไม่งกเลยน๊า...(น่านเริ่มแก้ตัว) จริง...จริ๊ง...เพื่อนยืมเงินเนี่ยโฟร์ให้หมด แต่จะเป็นอารมณ์ที่แบบว่า เอ้ย...เงินเมื่อไหร่คืนอ่ะ...บางทีลืมไงนึกขึ้นได้ก็จะทวง คืนตังค์ยังเนี่ย...เค้าก็จะว่าโฟร์งก หรือบางทีมีคนมายืมเงิน 5 บาท โฟร์ก็จะแบบว่า คืนวันไหนเนี่ย...(หัวเราะ) ก็จะอารมณ์แบบขี้เล่นด้วยไงคะ พอใครมาเจอโฟร์ก็จะบอกว่า ไอ้โฟร์ง๊ก...โฟร์งก... แต่ถ้ารู้จักกันจริงๆ เนี่ยโฟร์ไม่งก ใครมีปัญหาจริงๆ โฟร์ก็จะให้ยืม บางคนที่เค้าไม่มีจริงๆ เค้าลำบากโฟร์ก็ให้ แล้วเค้าก็เอาเงินไปเรียน...สูงสุดเนี่ย เค้ายืมประมาณ 9 หมื่น
แล้วเคยโดนเบี้ยวบ้างมั๊ย...
ก็อย่างที่โฟร์บอกเมื่อตะกี้อ่ะค่ะ...เงินหล่ะ คืนยัง (พี่เอ๋พากันขำซะยกใหญ่) ก็เพราะโฟร์เป็นแบบนี้นี่ไง คือจะทวงอยู่ตลอดเวลา เพื่อนโฟร์ก็จะบอกช๊านน...ให้เธอไปนานแล้ว โฟร์...ก็อ้าวเหรอ จะเป็นคนที่ขี้ลืม แต่ก็จะทวงอยู่ตลอดเวลา
แล้วข่าวออกมาว่าโฟร์แอบกิ๊กกะโบกี้เรื่องจริงเป็นไง
ก็ไม่มีอะไรค่ะ จริงๆ โบกี้กับโฟร์เป็นเพื่อนกันธรรมด๊า...ธรรมดา รักกันแบบพี่แบบน้องค่ะ
เหนื่อยมั๊ยเล่นละครคู่กะคนนี้ทีก็มีข่าวกับคนนี้ที
ไม่เบื่อค่ะ เข้าใจว่าทุกคนอยากรู้ไง ทุกคนสนใจเราอยู่ ก็เลยอยากรู้ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร เป็นแฟนกับใคร ซึ่งโฟร์ก็ว่าโอเคนะ อย่างมีฟิวแบบว่าเข้ามาแล้วอยากรู้ไงว่าโฟร์เป็นแฟนกับคนเนี่ย...หรือเปล่า ก็มีบ้างเหมือนกันค่ะ
แล้วข่าวกับพี่เอสหล่ะจ๊ะ เป็นมายังไง
พี่เอสเหรอคะ เปอร์เซ็นต์เป็นไปได้น้อยมาก เพราะพี่เอสเวลาเจอหน้าหนูแล้ว เค้าบอกว่า โฟร์...พี่ไม่คิดเลยว่าโฟร์เป็นคนแบบนี้ เราก็อ้าว...(พากันหัวเราะ) โฟร์ก็ถามไปว่า แบบไหนล่ะพี่...พี่เอสก็ตอบว่า...พูดจาไม่เพราะ (เน้นเสียง) เป็นผู้หญิงที่ห้าว (เน้นเสียงอีกที) โฟร์ก็อ้าว...อ้าว ไมความไม่ดีตกอยู่ที่หนูหมดเลยนี่...พี่เอสก็หัวเราะ พี่เอสบอกว่าตอนแรกเค้ามองโฟร์ว่าเป็นภาพโฟร์-มด มากๆ น่าร๊ากกกก...ก แต่พอมาเจอปุ๊บ...พี่เอสถึงกับอึ้งโฟร์ไปเลย โฟร์ก็แหม...พี่เอส คนเราเน๊อะ ก็รู้ๆ กันอยู่
เจอแบบนี้ทำให้เราวางตัวยากขึ้นมั๊ย
ไม่เลยค่ะ...เพราะโฟร์เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้น ใช่มั๊ยพี่เอ๋...(หันมาถามพี่เอ๋กลับซะงั้น)
อ่าจ่ะรู้...และทราบอย่างละเอียด แต่พี่เอ๋ถามแทนน้องๆ หน่ะ (โฟร์หัวเราะชอบใจใหญ่) อะเคลียร์ข่าวกันไป มาคราวนี้ขอเข้าเรื่องของคอลัมน์ที่เราจะพูดคุยกันฉบับนี้กันดีกว่า เรื่องท่องเที่ยวเกาหลีหน่ะ
โฟร์ไปทำอะไรมาคะถึงได้มีโอกาสไปเที่ยวที่เกาหลี
อ๋อ...โฟร์ไปถ่ายละครเรื่องหิมะใต้พระจันทร์มาค่ะ แล้วก็เป็นครั้งแรกด้วยที่โฟร์มีโอกาสได้ไปเที่ยวที่ประเทศเกาหลี โฮ...บอกได้เลยว่าตื่นเต้นมากๆ
เหรอๆ...พี่ฟังก็เริ่มจะตื่นเต้นตามโฟร์แล้วนะเนี่ย แล้วโฟร์มีการเตรียมตัวยังไงบ้างพอรู้ว่าเราจะได้ไปทำงานที่เกาหลี
ก็พี่เค้าบอกโฟร์ว่า เนี่ยเค้ามีลองจอนห์...เอามั๊ยลองจอนห์เนี่ย...(พี่เอ๋เริ่มคิ้วขมวดเข้าหากัน เริ่มมีนกเอี้ยงมาเกาะไหล่ ก่อนที่จะถามน้องโฟร์กลับไปว่า มันคืออะไรไอ้ลองจอนห์เนี่ย...) โธ๋...พี่เอ๋โฟร์ฟังโฟร์ยังขมวดคิ้วเลย อารายวะ...ลองจอนห์...พี่เค้าก็บอกว่าไอ้ที่แนบๆ ไงน้องโฟร์ แนบๆ หน่ะ แนบติดเนื้อทำให้เราอุ่น โฟร์ก็อ๋อ...อ่ะจ่ะ ต้องเตรียมลองจอนห์ อ่ะต่อไปก็คือ ต้องเตรียมถุงมือกับรองเท้าหนาๆ เสื้อหนาวก็เตรียมไปบ้าง โอ้...โฮ...วันนั้นไปเดินห้างเพื่อหาซื้อ หมดไปหลายหมื่นเลย เพราะแค่เสื้อหนาวก็ตัวเป็นหมื่นอยู่แล้วไง กับการไปเกาหลีครั้งแรกเนี่ยหมดเงินไปเยอะมาก เพราะต้องซื้อเสื้อผ้าให้พี่สาวกับพี่ชายด้วย พี่ทู กับพี่ทรี เพราะเค้าก็ไปทริปเดียวกันกับโฟร์ด้วย รู้สึกว่าละครเรื่องนี้โฟร์จะเล่นให้ฟรีนะ หิมะใต้พระจันทร์เนี่ย เพราะค่าตัวหมดตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้ว (พากันหัวเราะกันยกใหญ่) หมดตังค์ตั้งแต่ยังไม่ถ่ายเลย ช็อปปิ้งซื้อของหมด
แล้วเราจำได้มั๊ยกับความรู้สึกครั้งแรกที่เกาหลีหลังลงจากเครื่อง
จำได้แม่นเลยค่ะ รู้สึกดีมากๆ รู้สึกตอนแรกๆ ก็โธ๋...แค่เกาหลี เลยใส่เสื้อกันหนาวมาตัวเดียวไง...ว๊า...งั้นๆ แต่พอเปิดประตูออกมาเท่านั้นแหล่ะ...ว๊าย...ยย เลย รีบวิ่งเข้ามาข้างใน หนาวมาก....(หัวเราะ) วิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น เข้ามาใส่เสื้อหนาว แล้วก็เดินออกไปนอกประตูใหม่ ออกไปท้าลมหนาว (ขำกันทั้งห้อง) เพราะคนอื่นเค้ากำลังถ่ายอยู่ Airport ไง สักพักก็เริ่มไม่ไหวแล้วก็เลยเดินเข้ามาข้างใน แล้วมาตามพี่แอร์ พี่ชายพี่ฟิล์ม กับพี่ทู ชวนไปนั่งเล่นข้างนอก...ไปท้าอีกรอบ นั่งไปพูดไปควันมันออกปาก...มันก็ดูดีไง...(หัวเราะ)... สักพักก็ไม่ไหวแล้ว เลยเดินเข้ามาใน Airport อีกครั้ง ก็รู้สึกประทับใจกับครั้งแรกของการได้ไปเหยียบที่เกาหลีค่ะ ขนาดพื้นเนี่ยเป็นน้ำแข็งเลย โฟร์ก็เอาวะ...งานนี้สนุกแน่ๆ โฟร์ไปอยู่ที่นั่น 12 วัน แล้วก็จะเจอกับอากาศที่เย็นตลอดเลย
โฟร์ไม่สบายด้วยใช่ป่าว
ใช่ค่ะ โฟร์ท้องเสีย พี่ฟิล์มชอบล้อว่า แขกตี้ แขกตี้ ...(ไปกินอารายมา) ไม่รู้...โฟร์ก็กินเหมือนคนอื่นกินนี่แหล่ะ ตอนแรกไม่สบาย พี่ๆ เค้าก็ถามเป็นอะไร ...แม่โฟร์เอาเล๊ย...ยย (ทำเสียงสูง) ...โทรมาบอกให้กินยา เป็นหวัดใช่มั๊ย...โวยวายใหญ่ แบบเป็นห่วงลูก...โฟร์ก็บอกว่า ป่าวแม่...โฟร์ขี้แตก...(หัวเราะ) ไปโรงพยาบาลมาเรียบร้อยแล้ว แม่ก็โอเค
เห็นบอกว่าประทับใจกับการไปหาหมอที่โรงพยาบาลมาก
ก็เนื่องด้วยมาจากภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งแรงไง ไปโรงพยาบาลกับพี่สาวแล้วก็ไกด์คนเกาหลีที่พูดไทยได้นิดหน่อย แต่ถ้าไม่พูดเลยก็จะดี เพราะพูดกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง (หัวเราะ) ไปถึงที่โรงพยาบาลปุ๊บ...เอาเลย เริ่มจากนางพยาบาลมาเลย...อาตุ ...มารา กะตุ๊บ...ตุ๊บ...(คือโฟร์หน่ะเค้าไม่เข้าใจภาษาที่นางพยาบาลพูดนะคะ) โฟร์ก็ ฮ๊า???...โอ้...ตายละช๊านน...ก็เลยหันหน้าไปหาไกด์ "พี่ไปบอกเค้าน๊า...ว่าโฟร์หน่ะ ขี้แตกมา" (พากันหัวเราะ) แล้วไกด์ก็งงกับคำว่า "ขี้แตก" โฟร์ก็ท้องเสียหน่ะ ขี้ ขี้ (พร้อมกับชี้ไปที่ท้อง) เค้าก็อ๋อ...อะก็เข้าไปหาหมอ...โฟร์ก็นี่เลยทักทายหมอเป็นภาษาเกาหลี "โคนิชิวะ" หมอใส่กลับมาแหลกเลย โฟร์ก็หน้าเอ๋อ...พร้อมกลับบอกกลับไปที่หมอว่า "หมอแป๊บนึงนะ"
อ๋อ...โฟร์บอกหมอว่า "Just a moment" เหรอ
ป่าว โฟร์ก็บอกหมอเกาหลีว่า "หมอคะ แป๊บนึงนะ" (หัวเราะขำกันทั้งห้อง) ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า
โธ๋...แล้วหมอเค้าจะเข้าใจได้ยังไงเล่า...(พี่เอ๋ขำเอาเป็นเอาตาย)
แล้วโฟร์ก็ออกไปตามพี่โฟร์เข้ามา หมอเค้าพูดอารายไม่รู้เรื่องเลย พอพี่เข้ามาเค้าก็บอกว่าหมอถามว่าเป็นอาราย แล้วเรานึกคำว่าท้องเสียเป็นภาษาอังกฤษไม่ออก พี่โฟร์เค้าก็พูดไปคลำท้องไป หมอก็ยังงงอีก โฟร์ก็บอกกับพี่สาวโฟร์เลยนะว่าไม่ต้องละ โฟร์เอง "I เนี่ย ขี้แตก" (แล้วโฟร์ก็ทำท่าปวดท้อง นั่งยองๆ เอามือซ้ายกุมท้อง มือขวาทำท่าอุจจาระออกจากก้น ทำเอาทั้งโฟร์ทั้งพี่เอ๋ขำกันน้ำหูน้ำตาไหล) โฟร์ก็หันไปหาหมอ...โอเคป๊ะ...get...ป่าว (ในห้องยังขำกันอยู่) หมอก็ขำ...แต่ก็ไม่รู้ว่าหมอจ่ายยาถูกหรือป่าว แต่คงถูกแหล่ะเพราะว่ากินแล้วมันก็ดีขึ้น
แล้วอาหารที่นู่นเป็นยังไงบ้าง
ชอบค่ะ...เพราะอาหารจะออกแนวๆ ญี่ปุ่นๆ หน่อย เพราะโฟร์เป็นคนชอบทานอาหารญี่ปุ่นอยู่แล้ว ทุกมื้อก็จะมีกิมจิ แต่วันที่โฟร์ไปจะออกแนวชนบทนิดนึง เค้าก็จะเอาบะหมี่เหมือนบ้านเราเอามาคลุกๆ เราก็ทานไม่ค่อยจะได้ แต่เข้ามาในเมืองปุ๊บกินแหลกเลย อาหารกองถ่ายไม่กินนะคะ ไปเลยไปแหล่งช็อปปิ้ง ไปกินข้าวจานละ 300-400 บาท สบายใจ (เน้นเสียงประชด หัวเราะ)
ผู้คนที่เกาหลีเค้า Friendly กันหรือเปล่า
โฟร์ว่าไม่ค่อยนะคะ อย่างบางทีโฟร์เดินผ่านเค้าไป โฟร์ก็มาคิดว่า เนี่ย ต้องนินทาเราแน่ๆ แต่ไม่รู้นินทาอะไร (หัวเราะ) จริงๆ ...พอโฟร์เดินผ่านปั๊บ...เค้าก็จะซุบซิบๆ กัน โฟร์ก็จะแบบงงๆ โฟร์ก็ถามอ่ะว่า อารายอ่ะ เค้าก็ซุบซิบกันต่อ...(โธ๋...โฟร์ แล้วโฟร์มาแบบเดิมอีกแล้วส่งภาษาไทยให้ชาวเกาหลี ถามเค้าแบบนั้นเค้าจะเข้าใจภาษาไทยเรามั๊ยเนี่ย พากันหัวเราะกันยกใหญ่) แต่ก็ไม่แน่นะ เค้าอาจจะชมว่าโฟร์สวยก็ได้ (ฮิ๊ว...วววว) มันมีเหตุผลนะพี่เอ๋ (อ่ะเหตุผลว่าอะไร) คือพี่ไกด์อ่ะที่เป็นคนเกาหลีบอกว่าโฟร์อ่ะหน้าเหมือนดาราที่ดังที่อยู่ที่โน่น (จริงอ่ะ) จริง จริ๊ง...หน้าเหมือนคนที่ดังมากในเกาหลีทุกคนชอบ และชมเค้าว่าน่ารัก โฟร์ก็ว่าเอ๊ะ...ไม่เห็นจะเหมือนเลย แต่ก็อะนะ เหมือนก็ได้ถ้าเกิดเค้าดังอ่ะ (หัวเราะ) ก็บางทีก็มีคนขอถ่ายรูปด้วย
อ้าว...ตอนนั้นเค้ารู้ว่าโฟร์เป็นดาราจากไทยหรือเปล่า หรือว่ามีกองถ่ายละครอยู่ใกล้ๆ หรือเปล่า
เปล่า ตอนนั้นโฟร์ก็เดินเที่ยวตามท้องถนนนี่แหล่ะ แล้วเค้าเห็นโฟร์น่ารัก (อะ...แฮ้ม พี่เอ๋แกล้งไอ โดนโฟร์ค้อนมา 1 ที) ก็เลยขอถ่ายรูปด้วย ตอนนั้นอยู่แถวๆ สโนว์บอร์ด หน้าตาก็ไม่ได้แต่ง โทรมๆ เค้าก็เข้ามาถามว่ามาจากไหน เป็นคนชาติไหน เป็นคนชาติไหน สวยมากเลย (อ้าว...ฟังออกเหรอ พี่เอ๋แซวโฟร์ไปทีนึง) แหม...พี่เอ๋ Beautiful เนี่ยก็รู้แล้ว (พี่เอ๋แอบขำ พี่อีกคนแซวต่อ โฮ...โฟร์ยอมได้ไง "หยามนะเนี่ย") เออ...หว่ะ พี่เอ๋...ค๊า...โฟร์เนี่ยก็เรียน A B C เหมือนคนอื่นนะเนี่ย (พากันหัวเราะกันยกใหญ่) ไอ้แค่สั้นๆ Beautiful เนี่ยโฟร์อ่ะพอได้ เกิน 2 บรรทัดหรือศัพท์สูงๆ เนี่ยมันก็จะเริ่มมีปัญหาไง งงละ เค้าก็เริ่มพูดยาวขึ้นโฟร์ก็จะเรียกแบบกระซิบๆ...พี่เอส...พี่เอส...เค้าว่ายังไงนะ...พี่เอสก็จะเข้าไปคุยแทน โฟร์ก็บอกว่ามีอะไรให้ไปเรียกน๊า...(หัวเราะ)
แล้วเป็นไง พอเค้ามองเราแล้วชมเนี่ยปลื้มเลยมั๊ย
ก็ดีนะพี่เอ๋...เลยทำให้โฟร์ดูสวยไปเลย (หัวเราะ)
มีเรื่องขำๆ อะไรบ้างที่ทำให้เรานึกถึงทริปไปเกาหลี
ก็เกือบจะตกเครื่องบินอ่ะค่ะ ขากลับ เพราะว่าของหน่ะเยอะมาก ก็พี่ทรีอ่ะซื้อของอะไรไม่รู้เยอะมาก แล้วเค้าคุยตกลงกันไม่ได้ว่าจะให้เอาเข้ามั๊ย เพราะของกองถ่ายก็หนักและเยอะอยู่แล้ว กว่าจะตกลงคุยกันได้ก็สายแล้ว ก็จะมีโฟร์ พี่สาวโฟร์ ปุ๋ย แล้วก็ตากล้องคนนึง อยู่แก๊งเดียวกันก็เตรียมเข้าแถวตรวจ ซึ่งพี่ไกด์เค้าก็เตือนเอาไว้แล้วว่าเค้าจะให้ถอดรองเท้าตรวจเลยนะ...แล้วบังเอิ๊ญ...ญญ (เน้นเสียงสูงมั๊ก...มัก) โฟร์เอารองเท้าพี่โฟร์มาใส่ รองเท้าบูธขึ้นมาเท่านี่เกือบถึงเข่า แล้วร้อยเชือกพันไปพันมา เพราะมันเป็นรองเท้าผ้าใบบูธไงคะ แล้วเค้าก็ให้ถอดรองเท้า โฟร์ก็ต้องค่อยๆ นั่งแกะ กว่าจะถอดออกมาได้ ถอดเสร็จเราก็อ้าว...ยังไม่เห็นมีใครมาต่อเรา...เราก็นึกว่าเค้ายังไม่มา ที่ไหนได้เค้าหน่ะไปอีกทางนึงแล้ว แล้วก็มีคนนึงวิ่งมาตาม Thailand ใช่มั๊ย เราก็อ้อ...เยสๆ ใช่ค่ะ เค้าก็บอก เค้าขึ้นเครื่องกันไปหมดแล้วนะ เนี่ยเหลือเวลาอีกประมาณ 1 นาทีเนี่ย จะไม่ทันแล้ว โฟร์ก็เหรอๆ จริงเหรอ โฟร์ก็ค่อยๆ แกะเชือกค่อยๆ ร้อยใส่เหมือนเดิม...พี่โฟร์เดินมาตบหัวโฟร์...ป๊าป...ไม่ต้องใส่แล้วถือรองเท้าวิ่งไปเลย โฟร์ก็บอกว่าแป๊บเดียว โฟร์ก็โดนตบหัวอีกที ป๊าป โฟร์ก็เลยต้องถือรองเท้าวิ่งไปเลย โฟร์ก็วิ่งไปใส่ไป แล้วช่วยเค้าถือของด้วย โสม ... สาหร่าย เต๊มม...ไปหมด แล้วคนที่มาตามเนี่ยเค้าก็บอก ควิ๊กลี่ ควิ๊กลี่...โฟร์ก็ควิ๊กบ้านซิ มาช่วยถือของซีจะได้เร็วๆ เค้าก็ไม่เข้าใจ (หัวเราะ) แล้วพอวิ่งไปใกล้ถึง ก็มีพี่เอส พี่ฟิล์มวิ่งออกมาตาม เพราะว่ามันสุดๆ แล้ว เครื่องจะออกแล้ว ก็มาช่วยถือของ พอเข้าไปในเครื่องปุ๊บ ทุกคนบนเครื่องปรบมือเสียงดังเปาะแปะ...(ขำกันทั้งห้อง) เราก็งงเอ...เค้าตบมือเนี่ยเพราะว่าพี่เอสกับพี่ฟิล์มไปช่วยแล้วเป็นฮีโร่ หรือว่าตบมือด่าว่ามาได้ซักทีเนี่ย... โฟร์ก็เข้าไปก็ยิ้ม อะฮ๊า...โปรยยิ้มไปทั่วลำเพราะยังไงส่วนใหญ่ก็เป็นคนไทยอยู่แล้ว พอได้นั่งทีนี่ โฮ...แทบตาย...เซ็งมาก
เป็นยังไงหล่ะ พี่เอ๋นั่งคุยกะโฟร์ไปก็อดจะขำไปไม่ได้ เลยนำบรรยากาศมาเล่าให้ฟังกัน น้องๆ ที่บ่นตัดพ้อมาว่าใน Kazz เล่มที่แล้วไม่ได้มีบทสัมภาษณ์พูดคุยกะโฟร์ มด ก็เลิกบ่นกันได้แล้วนะจ๊ะ ... เพราะพี่เอ๋จัดให้แล้วในเล่มนี้แล้วเจ้าคร๊า...(ฝากขอบคุณน้องๆ Fourfan.com ล่วงหน้าก่อนเลยนะจ๊ะ...ที่ช่วยนำ Kazz ไปบอกกล่าวในเวบไซต์ด้วยนะคะ รวมไปถึงน้องๆ website four fanclub ในยิ้มสยามด้วยค่ะ :)
