ศกลรัตน์ วรอุไร, ชุติมณฑน์ ชัยรัตน์
ว่ากันว่านาทีนี้ ไม่มีนักร้องขวัญใจวัยรุ่นคู่ไหนประสบความสำเร็จมากไปกว่าพวกเธอ ศกลรัตน์ วรอุไร และชุติมณฑน์ ชัยรัตน์ หรือที่เรียกกันอย่างคุ้นปากว่า โฟร์-มด
นับจากวันแรกที่ ศกลรัตน์ วรอุไร และชุติมณฑน์ ชัยรัตน์ ปรากฏตัวในฐานะศิลปินดูโอกับอัลบั้มแรก Four-Mod ในปี 2548 พร้อมกับเพลงฮิตเพลงแรกของพวกเธออย่าง หายใจเป็นเธอ จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ 3 ปีเต็มเข้าไปแล้วที่ โฟร์-มด กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ มีผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง 3 ปี 3 อัลบั้ม! (โฟร์-มด 2548, Love Love 2549 และ Wooo! งานชิ้นใหม่ในปีนี้)
หลังจากหมดยุคของ 2 สาวดูโออย่าง ไทรอัมพส์ คิงด้อม แล้วก็มีแต่ โฟร์-มด เท่านั้นที่เรียกได้ว่าเป็น ราชินีเพลงป๊อป (ด้วยวัยอย่างเธอเป็น 'เจ้าหญิง' น่าจะถูกกว่า) ของวงการเพลงไทย
"เป็นไอดอลเหรอคะ" ศกลรัตน์ เอ่ย "โฟร์ว่าความหมายของไอดอลมันน่าจะหมายถึงการดูแลตัวเองให้ดีนะคะ เพราะเรากำลังเป็นที่จับตามองของหลายๆคน น้องๆ คนที่ชอบเราเขาก็อาจจะยึดเราเป็นแบบอย่าง ไอดอลไม่ได้แปลว่าชื่อเสียงหรือความสำเร็จเลย มันแปลว่าเราต้องทำตัวเราให้ดีต่างหาก"
"ไม่ใช่เรื่องยากเลยนะคะ มดไม่ได้ลำบากใจหรืออึดอัดกับการต้องดูแลตัวเองเลย คือเราไม่มีอะไรลึกลับด้วยมั้ง เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น จริงๆ มันก็เหมือนว่าถ้ายังมีคนชื่นชอบผลงานของเรา สนับสนุนเรา เราก็มีความสุข และไม่อยากเป็นอย่างอื่นอีกแล้ว" ชุติมณฑน์ สาวน้อยวัย 15 สรุป
ถ้าไม่ใช่ช่างแต่งหน้า จะมีอาชีพไหนอีกที่เปิดโอกาสให้เราได้มองหน้าพวกเธอได้เต็มตาขนาดนี้? บางครั้งยังนึกสรุปแบบเข้าข้างตัวเองด้วยซ้ำว่า ข้อดีข้อหนึ่งของการเป็นสื่อมวลชนคือการได้มีโอกาสพูดคุยกับดารานักร้องที่หน้าตาหมดจดงดงาม (แต่คงเป็นเรื่องน่าอดสู ถ้าคิดเป็นสื่อกันด้วยเหตุผลเพียงแค่นี้) นอกเหนือไปจากชื่นชมความสามารถของเขาและเธอผ่านทางสื่อต่างๆ เหมือนที่เรากำลังจ้องหน้าของพวกเธออยู่ในตอนนี้
2 สาว ศกลรัตน์ วรอุไร และชุติมณฑน์ ชัยรัตน์ กำลังนั่งให้ช่างแต่งหน้าละเลงสีลงบนใบหน้า ภาพที่พวกเธอพริ้มตาให้เหล่าศิลปินบนใบหน้าวาดสีปาก เติมสีเปลือกตานั้นเป็นภาพที่น่าบันทึกเก็บไว้ในความทรงจำยิ่งนัก
คงไม่เป็นที่คุ้นเคยนักหากเราเรียกพวกเธอว่า ศกลรัตน์ วรอุไร และชุติมณฑน์ ชัยรัตน์ เพราะที่เหมาะควรแล้วเราควรเรียกพวกเธอว่า โฟร์ และ มด ตามลำดับมากกว่า
พวกเธอคือโฟร์-มด คู่ศิลปินหญิงที่น่ารักน่าใคร่ที่สุดในประเทศนี้ พวกเธอเป็นขวัญใจวัยรุ่นขนานแท้ เพราะเพลงที่บรรดาทีนเอเจอร์ (โดยเฉพาะสาวๆ) ชื่นชอบทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น หายใจเป็นเธอ, เปลี่ยนกันไหม หรือเลิฟ เลิฟ ล้วนเป็นบทเพลงของพวกเธอทั้งสิ้น
และถึงวันนี้อาจจะต้องเพิ่ม เด็กมีปัญหา เพลงใหม่จากอัลบั้มชุดที่ 3 Wooo! (เพื่อให้ถูกตรงตามเจตนารมณ์ของพวกเธอ กรุณาออกเสียงสูงและลากเสียงยาว "วู้ววววว !...") เข้าไปในทำเนียบเพลงฮิตของโฟร์-มด อีก 1 เพลง
"ก็แบบเวลาเรามีความสุข เราก็ร้อง วู้ววว ไงคะ ร้องแล้วก็รู้สึกดี สบายใจ เหมือนกับว่าโฟร์-มด อยากให้แฟนๆ ได้มาสนุก วู้ววว ไปด้วยกัน ไม่มีอะไรมากค่ะ" โฟร์ ศกลรัตน์ บอกกับเราเมื่อถูกขอให้อธิบายถึงความหมายของอัลบั้มชุดใหม่
จะว่าไปเราก็เห็นใจเด็กมีปัญหา(ว่ากันให้เข้ากับคอนเซปต์)อย่างพวกเธอไม่ใช่น้อย ที่ต้องมารับมือกับผู้ใหญ่มีปัญหาอย่างเรา แต่ก็นั่นแหละ ถ้าคนเราไม่มีปัญหาแล้วเราจะเข้าใจกันได้อย่างไร
เคยสงสัยกันไหมว่า ทำไมนักร้องเวลาออกอัลบั้มใหม่แล้วมักจะพูดกันว่าชุดนี้เป็นตัวของตัวเอง เราสงสัยเลยขอให้พวกเธอตอบอย่างอื่นที่ไม่ใช่เป็นตัวของตัวเองดูบ้าง
"งั้นชุดนี้ก็เป็นตัวของคนอื่นไงคะ" ชุติมณฑน์ สรุปเสียงใส "จริงๆ เพลงของโฟร์-มด มันก็มาจากพวกเรานะคะ เราคิดอะไรรู้สึกอะไรก็ไปเล่าให้พี่ๆ โปรดิวเซอร์เขาฟัง เล่าจนพี่เขาเกตและเอาความคิด ความรู้สึกนั้นไปแต่งเป็นเพลง ซึ่งมันก็ตรงมากๆ เลย แต่บางทีเรื่องราวมันก็ไม่ได้มาจากพวกเราทั้งหมดหรอก บางครั้งเราก็ฟังเรื่องของเพื่อนๆ บ้าง แฟนเพลงบ้าง บางทีเราฟังก็ เอ๊ะ น่าสนใจดี ก็เอามาเล่าให้พี่เขาฟังเหมือนกัน"
ถ้านี่เป็นการอธิบายถึงการ 'เป็นตัวของตัวเอง-เป็นตัวของคนอื่น' อย่างที่โดนถามไปล่ะก็ ถือว่าสาวน้อยวัยยังไม่บรรลุนิติภาวะคนนี้ตอบได้คะแนนสูงทีเดียว
"โฟร์ว่าเวลาที่เราร้องเพลงนี่ มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยนะคะ ยิ่งเวลาเห็นแฟนๆ สนุกไปกับเรา มันยิ่งมีพลัง ไม่รู้มันมาจากไหน แต่มันไม่หมด มันยิ่งกลับมีมากขึ้น เราจะร้องแค่คนที่ดูอยู่เฉพาะข้างหน้าไม่ได้ เราต้องร้องเผื่อให้คนที่อยู่ข้างหลังไกลๆ นั่นด้วย ซึ่งมันใช้พลังมากทีเดียว บางทีลงมาจากเวทีแล้วไม่มีแรงทำอะไรเลย" ศกลรัตน์ กล่าวถึงความสุขของการเป็นคนมอบความบันเทิงด้วยเสียงเพลง
"แรกๆ ก็จำได้นะคะว่าเคยไปเล่นคอนเสิร์ตที่ไหนบ้าง แต่จำได้แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ ก็จำไม่ไหว เพราะเราไปเล่นมาแล้วเกือบทุกที่ มดว่า 76 จังหวัดของประเทศไทยนี่เราน่าจะไปมาหมดแล้ว เนอะ พี่โฟร์ว่ามั้ย?" ชุติมณฑน์ หันไปพยักเพยิดถามเพื่อนรุ่นพี่
ศกลรัตน์ ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าให้ ชุติมณฑน์เลยพูดต่อ "แล้วทุกจังหวัดก็น่ารักมากๆ ให้การต้อนรับพวกเราอย่างดี ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจมาก และเราก็จะตอบแทนพวกเขาให้ดี" สาวน้อยชื่อมดกล่าว
"จะว่าไปแล้ว เราก็ทำงานมาตลอด 3 ปีเลยนะคะ" ศกลรัตน์ เริ่มเรื่องบ้าง "นับตั้งแต่ชุดแรกเมื่อ 3 ปีที่แล้ว พวกเราก็ทำงานกันมาโดยตลอด ไม่ได้หยุดเลย เรียกว่ามีอัลบั้มทุกปี อัลบั้มพิเศษอีก มีคอนเสิร์ต แถมไปเล่นละครอะไรต่อมิอะไรอีก" เธอหยุดพูดก่อนชั่วอึดใจ "ถ้าถามว่าเหนื่อยไหม มันก็เหนื่อยนะคะ แต่ไม่หยุดหรอก มันยังหยุดไม่ได้ เรายังสนุกกับงาน แฟนๆ ก็ยังอยากฟังเพลงของเรา นี่มันเพิ่งเริ่มต้น เราจะหยุดได้ไง" เธอว่า
"มดว่า ถ้าเราหยุดนั่นแปลว่าแฟนๆ ไม่อยากเห็นโฟร์-มด อีกแล้ว ไม่มีใครอยากฟังเพลงเราอีกแล้ว ถึงตอนนั้นเราคงไปหาอะไรทำอย่างอื่น แต่ถ้าไม่ถึงวันนั้นเราก็ไม่หยุดหรอกค่ะ จริงๆ สนุกจะตาย" ชุติมณฑน์ หยุดพูดเมื่อช่างแต่งหน้าต้องการเติมสีแวววาวบริเวณริมฝีปากของเธอ ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุม เราถามคำถามต่อไป
พวกเธอเคยห่างหรือแยกจากกันบ้างไหม?
"ก็ต้องมีบ้างสิคะ" ศกลรัตน์ หันมาตอบพร้อมกับทำตาค้อนใส่ "อย่างเวลาที่เราพอจะมีวันหยุดบ้าง เราก็ต้องให้เวลากับครอบครัว กับเพื่อนๆ เราบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศด้วย อย่างโฟร์ก็พักผ่อนอยู่บ้าน"
"ส่วนมดชอบไปดูหนังกับเพื่อนๆ ค่ะ" สาวน้อยวัย 15 กล่าวสวนออกมา
"นั่นแหละค่ะ เราต่างก็แยกกันไป แต่ก็ยังนึกถึงกันนะ อย่างเวลาไปเจออะไรแล้วนึกถึงก็จะโทรหากัน" ศกลรัตน์ กล่าว
"เม้าท์นั่นเอง" ชุติมณฑน์ สรุปพร้อมเสียงหัวเราะ
การแต่งแต้มสีสันบนเรือนหน้าของเธอเป็นอันเสร็จสิ้น หลังจากที่ผมเผ้านั้นเรียบร้อยไปก่อนหน้า ขั้นต่อไปก็คือการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเป็นชุดแฟชั่นกีฬาตามที่ตกลงกันไว้
จน 2 สาวเอ่ยปากขอตัวไปทำภารกิจของเธอให้ลุล่วงไปนั่นแหละ เราถึงตระหนักได้ว่า เวลาที่นั่งมองผู้หญิงแต่งหน้าสักคน (จริงๆ สอง) มันช่างเพลิดเพลินและสังหารหมู่เวลาไปอย่างไม่รู้ตัวยิ่งนัก
คำถามสุดท้ายจึงยังไม่ถูกถาม คำถามที่ว่าแล้วเวลาที่พวกเราต้องการเธอจริงๆ เราจะไปตามหาเธอได้จากไหนล่ะ บางทีคำตอบอาจอยู่ในมวลเสียงบนแผ่นซีดี วู้ววว! แผ่นนั้น
