"วันนั้นโฟร์ไปกับมดหลังจากที่ไปซื้อของเสร็จทั้งคู่ก็ถือของเยอะมาก แล้วจะต้องกลับไปที่อาร์เอส แต่ไม่มีรถกลับไม่รู้จะกลับยังไง มดเลยบอกว่าขึ้นรถไฟฟ้าไปลงจตุจักรกันแล้วต่อใต้ดินไปลงลาดพร้าว 15 มดบอกว่าเดี๋ยวมดพาไป โฟร์ก็โอเค แล้วระหว่างอยู่บนรถไฟก็มีผู้ชายคนนึงจ้องเราตลอดจนมาถึงจตุจักรเลย แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดคือมดเนี่ยมันขึ้นรถไฟใต้ดินไม่เป็น แถมตอนนั้นรถติดมากแท็กซี่ก็ไม่ไป ไม่รู้จะทำยังไง พอหันซ้ายหันขวาก็ยังเจอผู้ชายที่จ้องเราบนรถไฟฟ้าเดินตามเรามา"
โฟร์ : มดเห็นคนนั้นปะ ทำไมยังตามเราอยู่เลย
มด : เออ เห็น น่ากลัวว่ะ ทำไงดี วิ่งมะ และทั้งคู่ก็วิ่ง โดยมีผู้ชายคนนั้นวิ่งตาม
โฟร์ : เห้ย! ตามมาทำไม กรี๊ดดดด
มด : พี่โฟร์วิ่งไปหาตำรวจกันอยู่ตรงนั้น
โฟร์ : พี่คะ ช่วยด้วย ผู้ชายคนนี้ตามหนูมาตั้งแต่บนรถไฟฟ้าแล้ว
มด : ใช่ค่ะ ต้องเป็นพวกโรคจิตแน่ๆ
ตำรวจ : นี่คุณ คุณเป็นใครเนี่ย ผมขอบัตรประชาชนหน่อย
ผู้ชาย : คือผมไม่ได้เป็นโรคจิตนะครับ ไม่ได้จะมาทำร้ายน้องเขา
ตำรวจ : แล้วคุณตามน้องมาทำไม
ผู้ชาย : ผมแค่สงสัยว่าเขาใช่ "โฟร์-มด" หรือเปล่า ผมจะขอลายเซ็น
"แล้วโฟร์กับมดก็คือยืนอึ้งเลย เพราะเขาน่ากลัวมากนะ แต่แค่จะขอลายเซ็นแค่นี้ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องวิ่งตามเลย หลังจากนั้นมดก็เลยลากโฟร์ขึ้นแท็กซี่เลย ทีแรกเขาไม่ไปเพราะรถติด แต่มดให้ตังค์เพิ่มก็เลยไป และหลังจากนั้นก็ไม่ไปไหนมาไหนเองอีกถ้าไม่มีคนไว้ใจไปด้วย"
ก็อย่างนี้แหละนะ มัวแต่ไปอยู่ใน "Wonderland" ล่ะสิ เลยไม่ค่อยได้เจอคนบ้าๆ บวมๆ น่ะ แต่ทำไงได้ก็คนมันน่ารักนิเนอะ ก็ต้องมีคนไล่จีบเป็นธรรมดา ทางที่ดีหาบอดี้การ์ดคู่ใจไว้เป็นไม้กันหมา เอ้ย! ไว้ดูแลสิจ๊ะ จะได้แคล้วคลาดปลอดภัย
